15 - 18 - 15 - op reis!

¡Aangepast!

Quince - Vijftien - Fifteen - Fünfzehn - Quinze - Quindici
De dag na mijn verjaardag gingen we met de hele familie (de eerste keer in 2 maand tijd dat we eens iets samen doen...) naar de 15de verjaardag van een nichtje! Iedereen moest naar de kapper, deftige kleedjes, uuuuuuuren schminken en ... weg! 'k Ga er niet te veel over uitwijden, maar 't was echt decadent! 'k Heb gehoord dat deze quince zo'n 50 miljoen Guaranies heeft gekost, dat komt neer op €7150 en dat viel op... De bovenlaag van de Paraguayaanse bevolking liep er rond, 't was een zaal zo groot als't paleis en alles was piekfijn versierd en tot in de puntjes geregeld! 'k Had een hele avond maagpijn, dus 'k heb er niet echt van kunnen genieten, maar 'k voelde me sowieso al slecht om op zo'n feest te zijn, er zijn zoveel Paraguayaanse kindjes die van AIDS en honger omkomen... 'k Werd er trouwens regelmatig geknuffeld door mensen die medelijden hadden omwille van m'n familie! Een nichtje (dat ik nog nooit gezien had, m'n familie heeft het niet voor de rest van de familie omdat ze naar eigen zeggen niet genoeg werken!) van mij zei dat m'n mama wel haar tante is, maar dat ze ze zo niet noemt, omdat ze niet wil dat het duidelijk is dat ze er familie van is... Joepie, daar word ik nu echt gelukkig van! :S

Diez y ocho - Achttien - Eighteen - Achtzehn - Dix-huit - Diciotto
M'n eigen verjaardagsfeestje dan, waarover zoveel rellen waren geweest! 'k Wilde gewoon een heel eenvoudig feestje met muziek en een drankje, maar dat is blijkbaar gemakkelijker gezegd dan gedaan, want er moest eten zijn van m'n moeder! 'k Wilde dan broodjes gezond ofzo, iets heel eenvoudig, maar het is onverantwoord een feest te geven voor Paraguayanen zonder vlees! Gelukkig werd dan m'n portefeuille gestolen zodat zij alles moest voorschieten en dan moest dat vlees plots niet meer...
'k Heb een hele dag hulp gekregen van Svenja en later ook van Oona, Isha en Lynn (drie Belgica-chicas!)... We hebben groentjes klaargemaakt; tiramisu en koekjestaart gemaakt met Paraguayaanse ingrediënten => een beetje, heeel anders, maar 't was blijkbaar nog wel lekker! :P M'n familie was de hele dag weg, dus we konden alles naar eigen zin doen en dat was wel eens een verademing! :) We hebben trouwens superveel hulp van Lourdes, de meid, maar m'n beste vriendin bij mij thuis, gekregen!
Om 21u kwamen dan de eerste gasten en om 22u was ongeveer iedereen er en 't was echt supergezellig! 'k Heb me geweldig geamuseerd! Wel jammer dat er altijd zo'n grote kloof blijft tussen AFS'ers en Paraguayanen! Heel veel Paraguayanen die'k had uitgenodigd zijn trouwens niet komen opdagen... wel typisch hoor! :) 't Was echt een gekke avond met veel bijpraten (Jules, Lynn & Isha hadden speciaal voor m'n feestje 5 uur gereisd!) en gekke foto's trekken! Ook wel jammer dat Rodrigo er niet kon bijzijn, hij had een concert (hij vond het dan weer jammer dat ik niet naar z'n concert kon komen kijken...), maar later op de avond is hij toch nog gekomen! Rond 1 uur hadden een 15-tal mensen zin om naar een discotheek in de buurt te gaan, ik wilde ook graag mee, maar 'k dacht dat ik nooit zou mogen, een vijftal AFS'ers zijn dan aan m'n mama toestemming gaan vragen voor mij en omdat de AFS-verantwoordelijke naast haar zat, kon ze geen nee zeggen! JOEPIE!! :D 'k Was echt ongelooflijk, maar echt GIGA-ongelooflijk blij! De andere genodigden waren ondertussen moe genoeg om naar huis te gaan, dus het feestje bij mij thuis zat erop (we hebben vlug vlug, samen met iedereen, alles opgeruimd, zodat ik met niet te schuldig voelde dat ik er tussenuit muisde)! In de disco zijn we Wouter tegengekomen (hij woont op 7 uur van mij, maar mocht van de AFS-verantwoordelijke van zijn stad niet naar m'n feestje komen, omdat Rodrigo haar ex-lief is en daarom haat ze mij echt! (Nooit meegemaakt dat iemand me echt haat, vreemd gevoel...) Ze had me die avond gebeld om te zeggen dat Wouter een warning (twee warnings en je vliegt naar huis) zou krijgen als hij naar m'n feestje kwam en dat het mijn fout was dat hij van familie had moeten veranderen en dat ik geen toestemming meer had om contact te hebben met Wouter, dat ik nu ook niet naar Rodrigo moest bellen om dit allemaal te vertellen enzovoort... 'k Was echt bijna beginnen wenen op m'n eigen feestje, hoe kon ze dat allemaal zeggen? Maja, iedereen zei wel dat het allemaal kul was en dat ik me moest amuseren!) 'k Was echt suuperblij hem te zien, gigalang geleden en superamigo, entonces (dus)... 't Was een superleuke nacht en om 7u 's morgens lag ik braaf weer in m'n bedje, na een geslaagd feestje!

Quince - Vijftien - Fifteen - Fünfzehn - Quinze - Quindici
De dag van het feest voor de vijftiende verjaardag van m'n jongste zusje, Valeria op 16 november was echt gigastressy! De hele familie wond zich op voor niks, iedereen was gespannen (behalve ik, 'k voel me er niet genoeg familie voor...), iedereen moest naar de kapper (Valeria, Adriana en mn moeder gingen naar de dure kapper in Asuncion; Felicia en ik moesten hier in Capiata gaan, als je de foto's ziet -staan nog niet op internet, zal je duidelijk het verschil kunnen zien!) Iedereen had een kleed op maat gemaakt door een kleermaakster, die gespecialiseerd is in feestkleren, hier zijn zo vaak geklede feesten dat ze daar goed haar kost mee verdient! Ook Emilio, mn broer met handicap, werd in een pak gehesen en zelfs de meiden mochten komen (om voor Emilio te zorgen...)! 'k Werd geschminkt door Valeria en daar heb ik een hele avond spijt van gehad, 'k voel me zo lelijk, mn haar stond me niet aan en met de schmink leek het alsof ik 2 uur had liggen wenen! 'k Belde tussendoor nog eventjes naar Sarah, die (met het tijdverschil van 4uur) 18 werd! Om half negen gingen we dan met de hele familie naar de zaal (een megagrote zaal, waar op een fuif zo'n 2000 mensen binnengeraken... Had ik al verteld dat mn familie geld heeft?), de zaal was op z'n typisch Paraguayaans versierd (voor elke gelegenheid, groot of klein, gebruiken ze hier van die gekleurde doeken als versiering; de tafelversiering was handgemaakt; er was een trap opgesteld vanaf het podium, versierd met plastieken bloemen; de drie gigantische taarten stonden opgesteld op een kitcherig versierde tafel enz...)! 'k Moet wel toegeven dat elke quince ('k heb er nu drie achter de rug) ongelooflijk hetzelfde lijkt (de versiering is altijd gelijk en de tradities van het feest veranderen ook nooit!) Voor de mensen kwamen, werden er foto's van de zaal getrokken voor in het album achteraf (voor mij leek het alsof het feest was opgebouwd voor de foto's en dat stoorde me wel wat; de jarige verdween bijvoorbeeld toen de eerste mensen kwamen en als iedereen er was kwam ze op walsmuziek van haar met bloemenversierde trap getreden om de eerste wals met haar vader te dansen --> op elke quince is er de wals met de papa! Daarna mag elk mannelijk(e) familielid en klasgenoot dat in pak is ook een 10-tal seconden met de jarige walsen, net genoeg om de foto -heel geposeerd- te trekken! Overal in de zaal staan lichten opgesteld zodat de foto's mooi belicht zijn en er lopen een 4-tal fotografen en filmmannen rond! Na de wals ging Valeria samen met mn ouders langs alle tafels om foto's te trekken met alle genodigden, zodat ze achteraf kunnen zien, wie er allemaal was! De jarige dient heel de tijd te lachen en mooi te wezen, want alles wordt gefilmd en gefotografeerd... De jongeren die zich op het open verdiep van de zaal vinden, drinken een fruitcocktail en vervelen zich. 'k Had zelf een beetje het gevoel dat Valeria zich beter had geamuseerd op mijn vrolijke en lichte verjaardagsfeestje dan op haar eigen, megadure (€2150) feest met gespecialiseerde fotografen en 350 genodigden (waarvan er overigens heel veel niet kwamen, wat erg uitzondelrijk is op een quince, ik weet waarom, mn familie is niet geliefd bij haar eigen familie, mn ouders hadden geen idee waarom zovelen niet kwamen, een beetje naïef, nee?)! Na de hele fotosessie kregen de genodigden (opgesplitst in twee groepen; jongeren en volwassenen) eten. 'k Moet toegeven dat ik het echt geen feesteten vond, om daar nu zoveel geld aan te geven... De jongeren kregen, zoals ALTIJD, hamburgers (mn volgende blogtekst gaat daarover heb ik al besloten! :D)! Na het hoofdgerecht waren er ijsjes voor de jongeren en de typische Paraguayaanse taart met heerlijke dulce de leche voor de volwassenen! Daarna werden de lichten gedoofd en veranderde de zaal in een discotheek met lichten en luide reggaetonmuziek! (joepie! :S :D 'k Ben er ondertussen al wel aan gewend, enkel het dansen op deze muziek blijft me afgeschrikken, 't is echt seks op de dansvloer, op z'n hondjes, rechtstaand... Typ eens in op YouTube 'Reggaeton' misschien vind je wel iets...). [http://www.youtube.com/watch?v=V5zdwImXOuo&feature=related --> hier heb je een heeeeel braaf voorbeeldje!] Adriana had een 40-tal heksenhoeden gemaakt in vrolijke kleurtjes, die werden uitgedeeld samen met lichtgevende bandjes en gekke lichtegevende diadeems! 'k Amuseerde me wel met Rodrigo en Oona, maar 'k had er toch meer van verwacht, al 3 maanden waren ze dit aan't voorbereiden... Misschien was mn verwachting te groot! Om 3 uur werd het liedje dat het einde van het feest aangeeft opgezet en de weinigen die er nog waren, gingen richting bed of discotheek voor meer feest...

Oona en ik gingen met m'n familie naar huis (rond 4 uur), we hadden onze bus naar Ciudad del Este (een weekendje gepland door AFS Capiata, waar zo'n 40-tal AFS'ers naartoe gingen, Oona, Làra en ik gingen een dagje later! Ciudad del Este ligt op 5 uur van Asuncion, tegen de Braziliaanse grens, hier vind je de grootste waterkrachtcentrale ter wereld en net over de Braziliaanse grens de prachtige watervallen 'Cataratas' op het drielandenpunt Paraguay, Brazilië, Argentinië. We zouden er logeren in een hotel (met zwembad! :D), de stad wat verkennen en de watervallen in Brazilie bezoeken....) om 8 uur 's morgens en besloten om die drie uurtjes die ons restten vol te praten en dat was geen enkel probleem! :) We genoten ook nog van de taart van de quince, er waren er nog twee en half over! :D


Viaje - Reis - Travel - Reise - Voyage - Corsa
Sorry, 'k ben moe en 'k heb nog steeds geen geld kunnen afhalen, dus 'k kan geen lange blogtekst betalen, zo vlug mogelijk meer, okee?

Tot gauw!

Pandoraguay, a veces volviendo loca...