Nu echt! :)

Hola lieve Belgjes! (‘k doe een nieuwe poging om m’n verhaal te vertellen, deze keer vanop de computer bij mij thuis, daarna zet ik het wel op internet met een USB-stick!)

‘k Zal eerlijk zijn, ‘k was jullie een beetje uit het oog verloren (door meer tijd in m’n Paraguayaanse leven te investeren…) tot ik droomde dat Tine, Eva en Sarah op bezoek kwamen en toen merkte ik dat jullie toch wel harder mistte dan ik besefte…

Hmm, wat zal ik allemaal vertellen?

- Een beetje uitgebreider hoe m’n familie in mekaar zit?

- De laatste 2 weken Chili?

- Terug naar school? Of wordt het werken?

- ’t Kort af, hebben jullie vragen, zoekertjes, opdrachten?


Familia Villar-Rivas
‘k Neem het AFS eigenlijk wel kwalijk dat ze pas na 5 maanden een degelijke familie voor me vonden... M’n derde gezin is een heel traditionele, zuinige (ze hebben het ook niet breed!), Christelijke en Paraguayaanse familie, waar ik heel veel leer en waardoor ik m’n ogen en oren regelmatig opentrek, maar ’t belangrijkste is dat ze me als familielid aanvaarden en dat ik me er goed voel! M’n oma die bij ons thuis in woont, maakt het allemaal nog traditioneler! Ze wordt binnenkort 83, maar ze leeft met haar hoofd in de jaren ’50! De wet van de oudere geldt hier ook nog heel sterk... M’n moeder doet nog steeds wat haar moeder haar opdraagt,zonder verder na te denken! ’t Is ook verboden een standpunt te hebben dat niet overeenkomt met dat van m’n grootmoeder! Dat is niet altijd gemakkelijk voor m’n broers en zus, die niet net zoals hun twee ouders op het platteland tussen de koeien opgroeiden en die soms wel eens wat meer van de wereld willen zien! ‘k Geef enkele voorbeelden om aan te tonen wat ik hierboven al schreef:
- Ze zijn redelijk bijgelovig! Zo bestaan er allerlei fabeltjes dat je bijvoorbeeld kan sterven als je watermeloen en druiven samen of vlak achter elkaar eet. Mango is nog zo’n gepest stuk fruit dat je zeker niet mag combineren met ander eten! Je wordt ook gegarandeerd ziek als je je regels hebt en in die periode je haar wast! ‘k Doe natuurlijk vrolijk al die dingen, ze trekken altijd ogen vol ongeloof en zo gauw er dan familie op bezoek komt (dat gebeurt gemiddeld meer dan één keer per week!) wordt dat meteen doorverteld en dan krijg ik weer die ogen vol ongeloof te zien, hihi, ik ben hier al vaak gestorven hoor! J Een ander voorbeeldje... ’t Was een van de weinige avonden dat het hier op onweren stond en om een beetje van dat frisje weertje te genieten was ik buiten gaan zitten om m’n boek te lezen! Evan later kwam er iemand me een brief brengen en ik struikel bijna over de platstamper waar ze tererekruiden mee platstampen (in Afrika gebruiken ze die dingen ook, ’t is een soort van houten schaal met een sokkel waar ze dan met een houten knuppel in stampen, opdat de kruiden meer smaak zouden geven, snappie?)... ‘k Begreep niet wat dat ding daar deed, dus nam het mee naar de keuken, daar zaten m’n oma en m’n moeder, die begonnen te lachen toen ze me zagen afkomen! ‘k Vroeg waarom en m’n mama legde me uit dat ze dat ding daar had gelegd om de boze winden te verdrijven! ‘k Verontschuldigde me en ben’t maar vlug terug gaan leggen, de opening moet naar de zwartste wolken wijzen! J
- Zoals ik al zei, duldt m’n grootmoeder geen tegenspraak! Ze was me eens aan’t vertellen (dat is niet altijd gemakkelijk te verstaan, vaak begint ze in Guarani, beseft ze dat ik meeluister en wisselt ze van taal, maar ja, dan heb ik het begin gemist en kan al lang niet meer volgen of ook heel vaak omgekeerd. Haar Spaans gebruikt ze namelijk bijna niet, dus wilt ze met mij praten en begint ze vol goede moed in’t Spaans, maar dan wordt ze moet en slaagt ze toch weer om in Guarani) dat zelfs haar oudste dochter van 60 haar niet tegenspreekt, dat betuigt van geen respect voor de ouderen! Eén keer had m’n zus, Fatima, haar toch eens tegengesproken (ik had namelijk gevraagd of er een vriendin mocht blijven slapen voor enkele dagen, dat is normaal geen probleem en we zouden elke dag naar een andere stad in de buurt reizen, zodat ze ook niet voor eten moesten zorgen,gewoon het bed...), want oma had gezegd dat als er iemand zou komen, zij naar huis zou gaan om te sterven! Ze vindt dat we al met genoeg in huis wonen en dat het al moeilijk genoeg is voor m’n ouders om alles rond te krijgen... Daarop was Fati boos geworden want er komt gemiddeld 1 keer per week een nonkel of tante slapen en dat geeft nooit problemen! M’n oma heeft haar toen voor egoïstisch en dom uitgemaakt... ’t Ding is gewoon dat m’n grootmoeder oud en ongelukkig is en eender wat zegt om hier toch maar weg te kunnen! Ze klaagt elke dag over andere dingen, ze wil gewoon naar huis, sja, ‘k snap dat ook wel, maar ze mag ook wel beseffen dat ze niet meer in de jaren ’50 leeft! Hihi, die keer zei ze ook dat toen zij in 1948 naar haar internaat ging (ze wilde eigenlijk helemaal niet studeren, maar werken!) niet één keer was uitgegaan in 5 jaar tijd, zo hoort het! Als je je diploma op zak hebt, mag je pas een lief hebben en uitgaan! Lees hieronder wat dat voor gevolgen heeft... Fatima is er trouwens ook van overtuigd dat haar oma haar niet kan hebben omdat ze ten eerste een meisje is en ook omdat ze geen blond haar en blauwe ogen heeft, maar een redelijk bruine huid heeft... ‘k Denk niet dat m’n zus helemaal ongelijk heeft!
- Drie weken geleden vroeg Fatima of ik niet mee naar haar universiteit wilde gaan om haar in te schrijven en natuurlijk had ik daar geen enkel probleem mee... We namen de bus naar de hoofdstad, Asuncion (iets meer dan een uur onderweg) en Fati toonde haar faculteit! ‘k Moet toegeven dat deze universiteit in een prachtig gebouw (zeker naar Paraguayaanse normen) zit! Ze vertelde me dat ze drie jaar geleden, toen ze er de eerste keer binnenwandelde haar mond een hele dag niet had kunnen sluiten van verbazing... Ze had op haar 17 jaar nog nooit een roltrap, laat staan een lift gezien (behalve op tv dan) of gebruikt! Een hele zaal vol computers, woow?! Ze zei me dat ze niet eens wist hoe ze naar’t wc moest gaan, ‘k keek haar met een vreemde blik aan en ze toonde me wat ze bedoelde! Gekke witte bakjes waar je op moet duwen als je wil dat er !vloeibare! zeep uitkomt, een kraan met een drukknop had ze nog nooit gezien en dan nog droogblazers voor je natte handen?! ‘k Verschoot een beetje van haar verhaal en besloot om haar mee te nemen naar het shoppingcenter, waar we ook naar een film zouden kijken in de ingebouwde bioscoop! Toen vertelde m’n 20-jarige zus, die op 1 uur van de hoofdstad woont dat ze nog nooit naar de cinema was geweest! We kwamen aan, ’t was tijd om een hapje te eten, pizza! Kan je geloven dat m’n zus niet wist dat er meer dan één soort/smaak van pizza bestaat?? Hihi,’k heb zo genoten van haar verbazing! Daarna toonde ik haar nog de bowlingbaan waar ze met grote verbaasde ogen een halfuur heeft naar zitten kijken en uiteindelijk was’t al zo laat dat die film er zelfs al niet meer van kwam! Dit soort Paraguayanen zou de kans moeten krijgen op uitwisseling te gaan, ze zouden de eerste 3 maanden hun ogen niet meer sluiten omdat er voor hen zoveel nieuws te zien valt, maar dat lukt jammergenoeg niet, ’t is te duur! In Paraguay is’t echt enkel de bovenlaag van de bevolking die zich dat kan veroorloven...
- Voor m’n Paraguayaanse ouders is het heel belangrijk dat hun kinderen studeren, maar dat kost geld, veel geld! Maar 10% van de Paraguayanen studeert verder... Gelukkig deelt de regering en enkele andere grote privébedrijven beursen uit! M’n broer van 21, Jorge (superslimmerik) studeert zonder beurs, één van de moeilijkste richtingen die je hier vindt, wiskundig ingenieur. Hij zit in het derde van de vijf jaar... Fatima (bijna 20) heeft wel een beurs en kreeg daardoor de kans te studeren in de duurste universiteit van Paraguay, ze studeert economie, ook haar derde jaar! Die beurs geeft wel een enorme druk op de studenten, ze zijn namelijk verplicht meer dan 80% te scoren of ze kunnen hun beurs verliezen! Gelukkig heeft zij ook slimme hersentjes meegekregen! M’n jongste broer, Alberto (bijna 17) starte net het laatste jaar van z’n middelbaar en ook hij heeft een beurs omdat hij de hoogste punten van z’n jaar scoorde! M’n twee broers zitten trouwens één jaar hoger dan hun leeftijdsgenoten en m’n zus twee! Je merkt dat als je niet de slimste en niet de rijkste bent, kan je studies wel vergeten! Er zijn wel veel jongeren die al vroeg beginnen werken om toch maar te kunnen studeren...
- Het verschil tussen begin en eind van de maand is groooot! De laatste weken leeft m’n familie op water en eieren... Ze leven nochtans erg zuinig! M’n moeder zet ’s nachts soms de koelkast uit, ze staat om 5 uur op om alle ventilators uit te zetten (waardoor je wakker wordt met het gevoel door kannibalen gekookt te worden in een pot kokend water), warm water om te douchen is enkel voor de HEEL koude dagen... De familie is wel nog aan’t sparen om een tweede verdiep op hun huis te zetten en ze hadden vier maand geleden een auto-ongeluk, de auto is nog altijd niet hersteld geraakt!
- ... (en nog zoveel meer)

Trouwens, goed nieuws, herinneren jullie je Lourdes nog? De jonge, lieve meid in m’n vorige familie? Ze heeft ander werk gevonden!! En niet het minste... Ze werkt nu als meid voor voetbaltrainer Gustavo Costas, de trainer van Olimpia, één van de bekendste ploegen van Paraguay en z’n vrouw! Ze verdient meer dan dubbelzoveel als ervoor, maar liefst €123/maand! (Het minimumloon in Paraguay is trouwens €200/maand). Ze zegt dat ze haar supergoed behandelen en ‘k moet toegeven dat ze er nog nooit zo goed uitzag! We waren verhalen aan’t oprakelen uit onze vorige familie, toen m’n zus erbij zat, je moest haar ogen zien, dat was voor mij nog een extra bevestiging dat dat geen normale familie was!!


Chili!!
Mmm,Chili! J Alias de drie snelste weken van m’n leven...
De familie van Claudia, waar we al enkele dagen verbleven, werd liever en liever en nam ons trouw elke dag mee naar een plaatsje ‘in de buurt’! Ze betaalden elke dag ons middageten op restaurant en wat we ook voorstelden daar kwam geen verandering in! Ze vroegen enkel om eens iets typisch Belgisch te maken... We maakten chocomousse met echte Belgische chocolade, die in Chili wel te koop is! (We kochten die keer trouwens ook een stapel tampons ‘Tampax’, dat vind je namelijk niet in Paraguay en ze bekijken je wel heel vies als je’r achter vraagt!! In Chili bekeken ze ons nu ook wel een beetje raar omdat we zomaar eventjes 10 pakjes kochten! J) We bezochten met de familie bergen, de zee, het platteland, de stad, een mijn... Ongelooflijk hoe ze ons in de watten legden, ‘k werd er na een tijdje verlegen van, ik heb Claudia namelijk pas in Chili leren kennen!

Okeej, ik schrijf volgende keer wel verder, nu weten jullie tenminste dat ik nog leef!

Tot gauw!

Zie jullie graag! Xxx...
Pandoraguay